حرف زدن یا جفتک زدن به طاق طویله؟

نگارنده در محاورات روزانه اجباراً با کسانی روبرو می‌شود که تا دهان باز می‌کنند، گویی درب توالت عمومی باز شد و چنان بلاهت و خریتی در کلامشان به بیرون می‌پاشد که انسان دچار اشمئزاز و تهوع می‌شود. غالباً همین‌ها هم هستند که می‌نشینند اینجا و آنجا و دیگران را اجتماعی نمی‌دانند، احتمالأ همان اجتماع چارپان و سگ‌سانان مدفوع‌خوار هم قلاده‌ای خودشان منظورشان است. نه آداب سخن‌وری بلدند و نه از شعور زبان‌بستن و خاموش ماندن برخوردارند!

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها